Thursday, August 1, 2013

MAD MAX 2 - The Feral Kid


Mad Max χωρίς Mel, είναι σα να πίνεις ρακές χωρίς μεζέ. Ή το ανάποδο. Ή, τέλος πάντων, πάρτε ό,τι σας βολεύει. Το θέμα, όμως εδώ, είναι να μην μπερδέψουμε τη βούρτσα με την πούτσα. Γιατί ενώ είναι δυνατόν να γαμήσεις με τη βούρτσα, να χτενιστείς με την πούτσα δεν είναι κι ότι καλύτερο. Στο προκείμενο τώρα, επειδή ο Mel Gibson είναι - προφανώς - η πούτσα, εδώ και σήμερα, εμείς θα μιλήσουμε και θα τιμήσουμε τη βούρτσα. Φίλοι μου καλοί και φίλες μου καλύτερες, αν νομίζετε ότι πρωταγωνιστής σε τούτη τη δεύτερη ταινία της τριλογίας είναι ο Μελ Γίββσων, τότε απατάστε πλάνην οικτράν. Είτε μιλάμε για διαφορετικές ταινίες, είτε - μάλλον - είστε εντελώς ντουβάρια. Να σας τσοντάρω κανα ταληράκι, να πάτε να τη νοικιάσετε, μήπως και ξεγκαβωθείτε κάπως. Ο Μελ το μόνο πράγμα που κάνει είναι να περιφέρεται κουτσαίνοντας, βρωμερός και δρωτσιλιασμένος, τεστάροντας το ημι-psycho βλέμμα, που τον καθιέρωσε. Κοινώς: υποκριτικός μάπας.

Γιατί, αμήν λέγω υμίν, σαν τον πιτσιρίκο, που βολοδέρνει γρυλίζοντας και σπινιάροντας, πέρα-δώθε, μέσα στις σκόνη και στα λαγούμια, ρε παιδιά δεν παίζει σας λέω!! Απλά, δεν υπάρχει άλλος όμοιός του, αλλού ή άλλοτε! Ρε, μ' ακούτε βρε κινηματογραφικοί ακαμάτηδες, βρε σινεφίλ του κώλου;;; ΡΕ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΡΕ, ΣΑΣ ΛΕΩ!!! Ρε ο μικρός είναι άπαιχτος, αχτύπητος, είναι μοναδικός, ανεπανάληπτος και αναντικατάστατος και η ταινία θα ήταν μια μαλακία και μισή δίχως αυτόν. (Ή δίχως τα γαμάτα, σκονισμένα κωλομέρια του Wez, αλλά αυτό είναι γι' άλλο post.)

Και εξηγούμαι αναφανδόν και ασκαρδαμυκτί. Ενώ υπάρχουν ένα σωρό σχολές και ρεύματα υποκριτικής και μπλα-μπλα-μπλα, ωστόσο όλα έχουν κάτι το κοινό αναμεταξύ τους. Ακόμη κι όταν βυθίζεσαι εξαϋλωμένος, από τη δεινότερη υποκριτική ερμηνεία, στο πίσω μέρος του κρανίου σου, δεν καταλαγιάζει ποτέ ολότελα η γνώση και η αντίληψη ότι έχεις να κάνεις πάντοτε με ηθοποιούς, με άλλα λόγια, επαγγελματίες που υποκρίνονται. Αν σιγήσει, για λίγο, ο ήχος του ποπ-κορν και αναρωτηθείς βαθύτερα, θα σου φανεί σαν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο, το γεγονός ότι ακόμη και ο μέγιστος των ηθοποιών, αφού τελειώσει μια σκηνή ή μια παράσταση θα βγάλει ο άνθρωπος τα ρούχα του, το μακιγιάζ, θα φορέσει καμια παντούφλα ή τα σπορτέξ του, θα χουφτώσει κανά κομπάρσο ή καμια θαυμάστρια και όλα αυτά τα σχετικά και πολύ ανθρώπινα, που ξεχωρίζουν τον πολιτισμένον άνθρωπο από τα ζώα και τους φασίστας.

Στο σημείο, όμως, αυτό είναι που ο πιτσιρικάς Emil Minty τα σπάει και δεν έχει όμοιό του!! Γιατί σ' αυτόν δεν πιάνουν τα θνητά μας κόλπα! Γιατί δεν ξεχωρίζεις αν είναι πράγματι ηθοποιός ή αν το παιδί γεννήθηκε στ' αλήθεια με σύνδρομο ουρακοτάγκου. Όσο κι αν τον βλέπεις, κι αν τον ξαναβλέπεις, δε μπορείς να χωνέψεις ούτε για μια ταπεινή, φευγαλέα στιγμούλα ότι αυτή η 8χρονη κουράδα με την κόμμωση των Europe, θα μπορούσε ποτέ (εντός ή εκτός πλατό) ν' αρθρώσει μια ολόκληρη μονοσύλλαβη λέξη, χωρίς να σε ραντίσει με σάλια, ή ότι θα μπορούσε ποτέ να φάει σούπα με ο,τιδήποτε άλλο εκτός απ' τα ρουθούνια του. Τα γυρίσματα τελειώνουν για όλους τους άλλους, αλλά αυτός δεν γροικάει από σχόλες ή τέτοια ∙ εξακολουθεί να σκαρφαλώνει στα σκηνικά, να κατουράει τα ποδάρια στην καρέκλα του σκηνοθέτη ή να τρέχει πίσω από τις ρόδες των αυτοκινήτων γρυλίζοντας. Και όλο το συνεργείο στο κατόπι του, με μπριζολάκια και απόχες, παλεύει να τον ξανακλείσει πίσω στο κλουβί του - τουλάχιστον, μέχρι τις ανάγκες της επόμενης σκηνής.

Εδώ είναι η μαγκιά του, λοιπόν! Εδώ αφήνει κάθε ηθοποιό, που πέρασε ή θα περάσει ποτέ από τη γης ετούτη, έτη φωτός πίσω, να φτύνει σκόνη και πετραδάκια. Γιατί, απλά, δεν μπορείς να τον φανταστείς στο παραμικρό αλλιώτικον από το παίξιμό του. Να μη μπορείς να διακρίνεις το παίξιμο απ' το χέσιμο, να λοιπόν μια μεγαλειώδης στιγμή στην ιστορία του παγκόσμιου κενιματογράφου, η οποία πέρασε στο ντούκου, μέχρι να φτάσω εγώ και να σας ανοίξω τα μάτια με τη νυστερική μου οξύνοια. Δόξα και τιμή, λοιπόν, στον Emil Minty ως Feral Kid στο Mad Max 2!!!

Ραντεβού στην επόμενη ανάρτηση (αν υπάρξει ποτέ).

ΥΓ. Ο Emil σήμερα (ή ίσως προχθές): μπούλης και αδιάφορος! Οποία απογοήτευσις!!



No comments:

Post a Comment